Τα νέα μέτρα που πηρέ η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ίσως το πιο συχνό θέμα (εκτός από το ταλέντο της αγαπητής Αλεξανδράτου) συζήτησης στα διάφορα πηγαδάκια των τελευταίων ημερών.
Ανοίγοντας την τηλεόραση , το ραδιόφωνο ή και διαβάζοντας άρθρα σε εφημερίδες ή μπλόγκ ,μπορείς να ακούσεις αναλύσεις επί αναλύσεων με οικονομικούς όρους από βολεμένους ,γραβατωμενους και κουστουμαρισμένους τύπους για το ΠΩΣ , ΠΟΥ , ΠΟΤΕ , ΠΟΙΟΙ, ΓΙΑΤΙ θα πληρώσουν-με την οικονομική κρίση και το έλλειμμα.
Όλη αυτή η ανάλυση θα υπάρχει όσο είναι φρέσκο το θεμα, οσο δηλαδή πουλαει και μετά ένα άλλο κι ένα άλλο κι ένα άλλο… με την κοινωνία να χειροτερεύει, με τον λαό να στενεύει κι άλλο το ζωνάρι ως που.. να σκάσει???
Τα εργατικά κέντρα ηχούν αγωνιστικά, τα αμφιθέατρα έχουν μια επαναστατική πνοή κι οι δρόμοι είναι γεμάτοι από εξεγερμένους που ελπίζουν σε κάτι καλύτερο, κοινωνικά δικαιότερο, ελπιδοφόρο κι ύστερα το σκηνικό περιλαμβάνει προβοκάτορες και μπάτσους με φυσούνες και τον Μανώλη Γλέζο στην εντατική από χημικά μπάτσου, χημικά της πολιτικής ηγεσίας .
Οι προεκλογικές εξαγγελίες έλεγαν πως τα λεφτά υπάρχουν ,πως υπάρχει σχέδιο, στρατηγική , πως την κρίση δε θα την πληρώσει ο λαός αλλά αυτοί που έχουν, πως θα φορολογηθεί η εκκλησία ,πως αν υπάρχει πολιτική βούληση θα υπάρξει και λύση και πως, πως , πως, πως……… μερικοί μήνες μετά έρχονται οι μετεκλογικές εξαγγελίες που θέλουν τον μικρό και μεσαίο να πρέπει να σηκώσει στις πλάτες του τα λάθη, τα σκάνδαλα, την κλεψιά και τη σήψη των μεγάλων και ισχυρών, να συνεισφέρει κι αυτός κάτι για το καλό του έθνους, καθώς αναγάγεται σε εθνικό ζήτημα και η τραγικότητα συνεχίζεται!
Γνωστοι-Αγνωστοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου